کانال پاناما (به انگلیسی Panama Canal و به اسپانیایی Canal de Panamá) آب‌‌راهی ساخت دست بشر به طول ۸۲ کیلومتر می باشد . این آبراه که در منطقه‌ی تحت مالکیت کشور پاناما قرار دارد، اقیانوس اطلس را به اقیانوس آرام متصل می‌کند. کانال حیاتی قاره‌ی آمریکا از میانه‌ی باریکه‌ی پاناما عبور می‌کند و یکی از مسیرهای مهم تجاری آبی در جهان محسوب می‌شود. کانالی که در سال ۱۹۱۴ رسما کار خود را شروع کرد، امروزه به‌عنوان یکی از عجایب هفت‌گانه‌ی دنیای مدرن شناخته می‌گردد.

عبورومرور کشتی‌ها از کانال پاناما به‌تنهایی نشان‌دهنده‌ی شاهکار مهندسی حمل‌ونقل دریایی است. کشتی‌ها در حرکتی که حدود ۱۱ ساعت به‌طول می‌انجامد، چند مرحله را برای عبور از آبراه پاناما طی می‌کنند. در دو طرف کانال، سدهای سلولی قرار دارند که وظیفه‌ی بالابردن کشتی به دریاچه‌ی مصنوعی گاتن را برعهده دارند. دلیل ساختن دریاچه‌ی مصنوعی که ۲۶ متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد، کاهش فرایندهای حفاری برای ساخت کانال بود. کشتی‌ها پس از بالارفتن از یک طرف کانال و عبور از دریاچه‌ی مصنوعی، از سمت دیگر مجددا به پایین و هم‌سطح اقیانوس مقصد منتقل می‌شوند. در سال‌های اخیر، سدهای سلولی جدید در کانال راه‌اندازی شدند که امکان جابه‌جایی کشتی‌های بزرگ‌تر را فراهم نموند.

تاریخ‌نگاران اولین ایده‌ و طرح‌ها برای ساخت کانالی در باریکه‌ی پاناما در قرن شانزدهم کشف کرده‌اند. طرح‌های جدی مهندسی برای راه‌اندازی کانال مصنوعی در قرن نوزدهم قوت گرفت؛ اما درنهایت در قرن بیستم، میزبان آبراه حیاتی شد. آمار کشتی‌هایی که سالانه از کانال پاناما عبور می‌کنند، همیشه روندی صعودی داشته است؛ اما مشکلات اقتصادی و اوج‌گیری رقابت با دیگر کانال‌های آبراهی جهان مانند سوئز، اقتصاد کانال پاناما را هم زیرفشار قرار می‌گیرد.